กัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิสะระโณ
เรามีกรรมเป็นของของตน, มีกรรมเป็นผู้ให้ผล, มีกรรมเป็นแดนเกิด, มีกรรมเป็นผู้ติดตาม, มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสามิ, กัลยานัง วา ปาปะกัง วา, ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ
เราทำกรรมอันใดไว้, เป็นบุญหรือเป็นบาป, เราจะเป็นทายาท, คือว่าเราจะต้องได้รับผลของกรรมนั้นๆ สืบไป
“..แล้วเราจะไปภพไหน ชาติใด เกิดในสถานที่ใด จึงจะเหมาะสมกับเราซึ่งเป็นชาวพุทธ ให้รีบดัดแปลงตัวเองตั้งแต่บัดนี้ ถ้ามันจะผิดพลาดข้างหน้า
แก้ซะตั้งแต่ต้นทางนี้…
พอตายจากนี่ปั๊บจะเกิดแน่ ๆ เลยเทียว เกิดในภพใดชาติใด แล้วแต่กรรมดีกรรมชั่วของผู้จะไปเกิดนั้น จะต้องไปเกิดตามบุญตามกรรมของตนนั่นแหละ ด้วยเหตุนี้เอง ศาสนาพระพุทธเจ้าถึงสอนไม่ให้ดูถูกกัน ไม่ให้ดูถูกเหยียดหยามซึ่งกันและกัน ว่าต่ำต้อยน้อยหน้า ฐานะ ยศถาบรรดาศักดิ์สูงต่ำอะไร อย่าดูถูกเหยียดหยามกัน เพราะอันนี้เกิดมาด้วยกรรมของกัน..”
โอวาทธรรม หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน