ປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກປະຊາຊົນປະຕິວັດລາວ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ ຄັ້ງທີ IV ຂອງພັກ (13-15/11/1986)
- ແມ່ນກອງປະຊຸມແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຮອບດ້ານຢ່າງມີຫລັກການ.
- ໄຂຂຶ້ນ ແຕ່ວັນທີ 13-15/11/1986, ສະຖານທີ່ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ, ພາຍໃຕ້ການເປັນປະທານ ຂອງສະຫາຍ ໄກສອນ ພົມວິຫານ.
- ຈຳນວນຜູ້ແທນເຂົ້າຮ່ວມ 303 ສະຫາຍ, ເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ສະມາຊິກພັກ 45.000 ກວ່າສະຫາຍ ໃນທົ່ວປະເທດ. ແຂກຖືກເຊີນພາຍໃນມີ 200 ສະຫາຍ.
- ເລືອກຕັ້ງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ 60 ສະຫາຍ, ໃນນັ້ນ ກຳມະການສົມບູນ 51 ສະຫາຍ ແລະ ສຳຮອງ 9 ສະຫາຍ; ກອງປະຊຸມຄັ້ງປະຖົມມະລຶກ ຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ ໄດ້ເລືອກເອົາສະຫາຍ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ເປັນເລຂາທິການໃຫຍ່ສູນກາງພັກ ສະໄໝທີ 4, ເລືອກຕັ້ງກົມການເມືອງ ສົມບູນ 11 ສະຫາຍ, ສໍາຮອງ 2 ສະຫາຍ ແລະ ເລືອກຕັ້ງຄະນະເລຂາທິການ 9 ສະຫາຍ.
ເນື້ອໃນຫຍໍ້ຂອງມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ ຄັ້ງທີ IV ຂອງພັກ:
- ຜ່ານພຶດຕິກຳ 10 ປີ (1975-1985) ແຫ່ງການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສ້າງສາປະເທດຊາດ.
- ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຖອດຖອນໄດ້ 5 ບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນ ຄື:
- ໜຶ່ງ: ເພີ່ມທະວີການນໍາພາຮອບດ້ານຂອງພັກ, ວາງແນວທາງອອກຢ່າງທັນການ ແລະ ບູລະນະມັນ ຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ທັງຢຶດໝັ້ນໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແນວທາງ ໃຫ້ປະກົດເປັນຈິງ.
- ສອງ: ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນ ເປັນສາເຫດອັນສໍາຄັນຍິ່ງແຫ່ງໄຊຊະນະທຸກຢ່າງຂອງການປະຕິວັດປະເທດເຮົາ.
- ສາມ: ຕ້ອງຕິດແໜ້ນກັບຮາກຖານ, ສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງຮາກຖານໃຫ້ໜັກແໜ້ນເຂັ້ມແຂງໃນທຸກດ້ານ ເພື່ອປະຕິບັດສອງໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດເປັນຢ່າງດີ ແລະ ດຳເນີນການປະຕິວັດ 3 ປະການໄປພ້ອມໆກັນ.
- ສີ່: ໃນທຸກການເຄື່ອນໄຫວດ້ານເສດຖະກິດ ຕ້ອງຮູ້ໝູນໃຊ້ບັນດາກົດເກນພາວະວິໄສ ແລະ ຄິດໄລ່ປະສິດທິຜົນທາງເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ.
- ຫ້າ: ການຮ່ວມມືຮອບດ້ານ ກັບບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມອ້າຍນ້ອງ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນສະຫະພາບໂຊວຽດ, ກໍ່ສ້າງກ້ອນກຳລັງຮ່ວມສຳພັນພິເສດ ລະຫວ່າງ ປະເທດເຮົາກັບຫວຽດນາມ ແລະ ກໍາປູເຈຍ, ນຳໃຊ້ບັນດາ ເງື່ອນໄຂອັນສະດວກຂອງຍຸກສະໄໝ ເປັນປັດໄຈທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ ໃນການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ຢູ່ປະເທດເຮົາ.
- ກຳນົດທິດທາງ ໜ້າທີ່ຕົ້ນຕໍທາງດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຕະຫລອດສະໄໝຂ້າມຜ່ານກ້າວຂຶ້ນສູ່ ສັງຄົມນິຍົມ ຂອງປະເທດເຮົາ ຄື:
- ດຳເນີນການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ສັງຄົມນິຍົມ ເທື່ອລະກ້າວ ເພື່ອກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸເຕັກນິກສັງຄົມນິຍົມໃຫ້ສໍາເລັດຜົນ.
- ດຳເນີນການດັດສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ເພື່ອກໍ່ສ້າງການພົວພັນການຜະລິດໃໝ່ ສັງຄົມນິຍົມ.
- ຂະຫຍາຍທາງດ້ານຈຳນວນ ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງຊົນຊັ້ນກໍາມະກອນ, ເຮັດໃຫ້ຊົນຊັ້ນຊາວນາລວມໝູ່ ແລະ ຊັ້ນຄົນປັນຍາຊົນສັງຄົມນິຍົມ ເປັນຕົນ ເປັນໂຕຂຶ້ນ.
- ປັບປຸງລະບົບຜະເດັດການກຳມະຊີບໃຫ້ໜັກແໜ້ນ, ເປີດກວ້າງປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ, ເພີ່ມທະວີຄວາມເປັນເອກະພາບທາງດ້ານການເມືອງ ແລະ ແນວຄິດ ຂອງສັງຄົມ.
- ດຳເນີນການປະຕິວັດແນວຄິດ ແລະວັດທະນະທໍາ ແນໃສ່ກໍ່ສ້າງວັດທະນະທໍາໃໝ່ ແລະ ຄົນໃໝ່ ສັງຄົມນິຍົມ ເທື່ອລະກ້າວ.
- ປົວແປງຊີວິດການເປັນຢູ່ ຂອງປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານ ບັນດາເຜົ່າໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແລະ ແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາສັງຄົມຢ່າງເໝາະສົມ.
- ກໍ່ສ້າງລະບົບຄຸ້ມຄອງໃໝ່ ຕໍ່ຂົງເຂດເຄື່ອນໄຫວສັງຄົມ.
ທິດທາງ ໜ້າທີ່ຕົ້ນຕໍ ໄລຍະແຕ່ນີ້ເຖິງປີ 2000 ກໍຄື ແຜນການ 5 ປີເທື່ອທີ II ຄື:
- ເລັ່ງໃສ່ແກ້ໄຂບັນຫາທັນຍາຫານ ແລະ ອາຫານ ໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໜັກແໜ້ນ ບົນພື້ນຖານຂະຫຍາຍການກະສິກຳຢ່າງຮອບດ້ານ.
- ຈຳກັດ ແລະ ໄປເຖິງບ່ອນຢຸດຕິການຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ໂດຍພື້ນຖານ.
- ສ້າງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດກະສິກຳ-ປ່າໄມ້-ອຸດສາຫະກຳ ທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ ໃຫ້ເປັນຕົນເປັນໂຕຂຶ້ນ ໃນຂັ້ນຕົ້ນ.
- ດຳເນີນການແບ່ງເຂດເສດຖະກິດ, ວາງແຜນກຳນົດ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດ ແລະ ຕົວເມືອງ.
- ຂະຫຍາຍການຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງ ແລະ ການຕິດຕໍ່ສື່ສານ.
- ນຳໃຊ້ຄວາມກ້າວໜ້າດ້ານວິທະຍາສາດເຕັກນິກ, ຈັດຕັ້ງວຽກງານສຳຫລວດພື້ນຖານ.
- ປັບປຸງ ແລະ ເພີ່ມທະວີບົດບາດເປັນເຈົ້າພາທາງ ໃນຂົງເຂດເສດຖະກິດຂອງລັດ, ຂະຫຍາຍຂົງເຂດເສດຖະກິດສະຫະກອນ.
- ປັບປຸງແລະຂະຫຍາຍລະບົບການຄ້າຢ່າງຮອບດ້ານ.
- ອອກແຮງປັບປຸງດ້ານການເງິນ ແລະ ເງິນຕາ ໃຫ້ສະຫງົບປົກກະຕິ.
- ຂະຫຍາຍການພົວພັນດ້ານເສດຖະກິດກັບຕ່າງປະເທດ.
- ກໍ່ສ້າງລະບົບກົດໝາຍ.
- ຂະຫຍາຍການສຶກສາ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ສາທາລະນະສຸກ.
- ໜ້າທີ່ວຽກງານກໍ່ສ້າງພັກ:
- ເພີ່ມທະວີບົດບາດ ແຫ່ງການນໍາພາຂອງພັກ, ເຊີດຊູຄຸນປະໂຫຍດ ແລະ ປະສິດທິຜົນ ແຫ່ງການນໍາພາ ແລະ ກໍາລັງສູ້ຮົບຂອງພັກ ຢູ່ໃນໄລຍະໃໝ່ ຂອງການ ປະຕິວັດ.
- ບູລະນະບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງນຳພາ ແລະ ຄຸ້ມຄອງ, ເຊີດຊູກໍາລັງສູ້ຮົບຂອງການຈັດຕັ້ງຮາກຖານ.
- ດັດແປງວຽກງານພະນັກງານ, ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດນໍາໜ້າ ເປັນແບບຢ່າງຂອງສະມາຊິພັກ.
- ສ້າງແບບແຜນເຮັດວຽກແບບໃໝ່, ຮັກສາບັນດາຫລັກການຈັດຕັ້ງ ແລະ ດໍາເນີນຊີວິດຢູ່ໃນພັກຢ່າງເຂັ້ມງວດ.
- ເພີ່ມທະວີວຽກງານແນວຄິດ ແລະ ທິດສະດີຢ່າງແຂງແຮງແນໃສ່ຮັບເອົາຈິດສໍານຶກໃໝ່ ແລະ ຈິນຕະນາການໃໝ່.
ໂດຍ: Lao National Radio