เคยไหมคะ เวลาเราไปทำธุรกรรที่หน้าธนาคารหรือตามตู้ atm ต่างๆ บางครั้งจะมีป้าหรือลุงท่าทางงกๆ เงิ่นๆ มาวานให้ช่วยกดช่วยโอนให้หน่อย เพราะว่าพวกเขาเหล่านั้นทำไม่เป็น บางทีเราก็ใจดีกดให้ แต่สำหรับบางคนก็ไม่ไว้ใจให้คนอื่นกดให้ แต่เลือกที่จะไปต่อคิวยาวๆ และเบิก เ งิ น ที่เค้าเตอร์แทน เช่นกรณีคุณป้าท่านนี้
บทเรียนจากป้า
สุภาพสตรีสูงอายุยื่นสมุดบัญชีให้กับพนง. หน้าเคาน์เตอร์ พลางบอกว่า…
“ป้าต้องการถอน เ งิ น สัก 5OO ค่ะ”
พนง. ปัดสมุดคืนwร้อมกับกล่าวว่า “ถ้าป้าจะถอน เ งิ น แค่ 5OO ป้าต้องไปถอนจากเครื่อง ATM ค่ะ”
คุณป้าถามว่า…ป้าถอนไม่เป็นหรอก ขอถอนที่นี่ได้ไหม? อีกอย่างป้าไม่ไว้ใจให้คนอื่นกดให้น่ะจ๊ะ
พนง. ตอบอย่างรำคาญว่า มันเป็นกฎของธนาคาร และถ้าป้าไม่มีธุรกรรมอย่างอื่นก็หลบทางให้คนที่ต่อคิวต่อไป เข้ามา
คุณป้ายืนนิ่ง คิดอยู่อึดใจหนึ่ง แล้วก็ยื่นสมุดบัญชีเข้าไปอีก
wร้อมกับกล่าวว่า…
“ถ้าเช่นนั้น ป้าก็ขอถอน เ งิ น ทั้งหมดที่มีอยู่ในบัญชีนี้ไปเลยแล้วกัน”
พนง. เช็คจากคอมพิวเตอร์ดูแล้วก็กล่าวกับคุณป้าด้วยเสียงสั่น ท่าทางเคารพนบนอบกว่าเดิม
“ขอโทษนะคะคุณป้า ในบัญชีของคุณป้ามี เ งิ น ตั้ง 35 ล้านนะคะ ถ้าจะถอนทั้งหมดทีเดียวตอนนี้ ธนาคารไม่มี เ งิ น สดพอหรอกค่ะ ต้องนัดหมายกันล่วงหน้า อย่างเร็วพรุ่งนี้ถึงจะมารับ เ งิ น ได้ค่ะ”
คุณป้าถามว่าถ้าเช่นนั้น เธอจะสามารถถอนทันทีเวลานี้
ได้สูงสุดเท่าไร พนง. บอกว่าถอน เ งิ น สดได้ทันที 25OOOO คุณป้าจึงบอกว่า ขอถอนสองแสนห้าหมื่นเลย
เมื่อพนง. รีบดำเนินการอย่างสุภาพ ท่าทางเป็นมิตร
กว่าเดิม และยื่น เ งิ น สดให้อย่างเร็ว คุณป้ารีบนับแล้วแยกเอา เ งิ น 5OO ใส่กระเป๋า ส่วนที่เหลือ เธอวางไว้ที่หน้าเคาน์เตอร์ บอกกับพนง. ว่า
“ป้าขอฝาก เ งิ น 2495OO เข้าบัญชีเดิมด้วยนะจ๊ะ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…อย่า ”กวน” คนแก่ ขอให้รู้ไว้
ด้วยว่าท่านใช้เวลาเรียนรู้ทักษะต่างๆ มาแล้วทั้งชีวิต